Logboek van: Niki

Schrijf hier wat je vandaag gedaan hebt, wat je gedachtengangen zijn, wat je problemen zijn enz.
________________________________________
15-04-2008

Duidelijk lijkt me.

________________________________________
11-03-2008
Het word tijd dat ik op een rijtje zet wat mijn zekerheden zijn in dit vrije proces.
-Een audiovisuele installatie met minimale interactie.
-Een simpel interactief systeem waarmee de kijker de aard van het beeld kan beïnvloeden
-Dit systeem is ondoorzichtig. Geen duidelijke aan en uit interactie.
-Er zitten onbewuste en halfbewuste interactive elementen in.
-Het is voor de kijker niet duidelijk wanneer hij interacteert, en wanneer niet.
-Er zitten vastgezette momenten van verstilling en climax in. Deze gebeuren dus hoe dan ook.

Ik heb nu 1 technische applicatie die ruwweg werkt (naar een beeld toelopen laat deze uitzoomen en vice versa). Van hieruit ga ik verder werken. Wat kan ik hier nog meer mee. Hoe maak ik de interactie minder duidelijk? Wat is het effect op het beeld.
Marcel suggeerde dat ik ga testen wat het effect is als ik er 2 schermen aan toevoeg die niet interactief zijn, maar die ook zoomen, overschakelen etc. Voor ik de moeite neem weer een ruimte en al het materiaal bij elkaar te krijgen wil ik echter een grotere hoeveelheid beeld, en een paar extra technische effecten hebben. Dit zijn mijn speerpunten voor de komende tijd.
-Ik kies 2 nieuwe technische reacties. Denk aan het blurren van beeld, verschuiven, overbelichten, trillen, overgaan naar ander beeld etc.
-Ik schiet en monteer extra beeld. Bij het maken ga ik uit van 3 aanwezige beamoppervlaktes en mijn al werkende zoom applicatie.

________________________________________
07-03-2008
De afgelopen 2 dagen heb ik, met behulp van Tim, de basale techniek werkende gekregen, en getest in een ruimte. Onder beeld is is een registratie hiervan te zien.
Het is nu mogelijk om met een webcam te registreren hoever iemand van een videobeeld afstaat. Hoe dichterbij de persoon komt, hoe meer het beeld inzoomt.
De techniek is op het moment uiteraard buggy. Het grootste probleem is dat de camera de verandering in lichthoeveelheid in een ruimte ook als beweging telt. Zodra het videobeeld beweegt verandert het licht in de ruimte en reageert de webcam dus. De gevoeligheid hiervan valt bij te stellen, maar de lijn tussen het wel herkennen van menselijke beweging, en niet herkennen van veranderend licht is een fijne, of soms niet aanwezige lijn, die ook per videobeeld kan veranderen. Voor het moment ga ik ervan uit dat ik deze techniek ga gebruiken, maar er moet dan in een later stadium nog stevig aan gesleuteld worden.

________________________________________
05-03-2008
Ik heb besloten een referentiepunt te nemen wat vaststaat, van waaruit ik concreet verder kan werken. Even van het conceptuele metaniveau afstappen. Dit is de techniek geworden.

Ik ga, in samenwerking met Tim van Elferen, ervoor zorgen dat de pc door middel van een webcam, kan zien hoever de kijker van een gebeamd beeld afstaat. Hoe verder af je staat, hoe ingezoomder het beeld is. Hoe dichterbij je komt, hoe meer het beeld uitzoomt en je overzicht krijgt. Het interessante hieraan is dat ik het beeld pas zijn normale grootte wil geven op het moment dat de kijker er letterlijk met zijn neus tegenaan staan. met andere woorden, de kijker kan dan nog niets zien. Dit lijkt me een interessant spanningsveld. Van veraf kan je niet zien wat er allemaal gebeurt, omdat je maar een klein gedeelte ziet, maar door fysiek de beslissing te nemen meer overzicht te krijgen, ontneem je jezelf het uitzicht op het geheel omdat je er te dicht opstaat. Dit hangt nauw samen met mijn thema.

Verder heb ik de naam van mijn thema bijgesteld naar "Verstilling" Dit is het doel dat ik al vanaf het begin najaag. Om vanuit de chaos (gebroken) het overzicht, de rust, de verstilling te vinden. De inhoud verandert dus niet, maar ik heb voor mezelf duidelijkheid gecreëerd over wat het belangrijkste is.

Als de techniek eenmaal staat, ga ik hier weer nieuwe beelden aan hangen en pak in mijn open dramaturgische proces weer op. Deze keer met het houvast van de techniek om op te reflecteren.

________________________________________
22-02-2008
Ik wil dat het moeilijk is om rust te vinden in de chaos van beelden. De rust is vluchtig, verschijnt onverwacht of verdwijnt zodra je denkt hem gevonden te hebben. Je kan hem niet vasthouden.

Hoe chaotischer het beeld is, hoe meer fragmenten je tegelijkertijd te zien krijgt. Chaos is dus tegelijkertijd meer overzicht. Je ziet meer in een enkel moment. Maar het gaat te snel, het is niet vast te pinnen, en je kan niet zien welk beeld prioriteit heeft.


________________________________________
22-02-2008
Ik wil dat het moeilijk is om rust te vinden in de chaos van beelden. De rust is vluchtig, verschijnt onverwacht of verdwijnt zodra je denkt hem gevonden te hebben. Je kan hem niet vasthouden.

Hoe chaotischer het beeld is, hoe meer fragmenten je tegelijkertijd te zien krijgt. Chaos is dus tegelijkertijd meer overzicht. Je ziet meer in een enkel moment. Maar het gaat te snel, het is niet vast te pinnen, en je kan niet zien welk beeld prioriteit heeft.

In de verwarring van het grote overzicht zie je niet wat er toe doet en wat niet

Wat doe je als je geest niet meewerkt? Als je je verloren voelt? Als je niet weet welke weg je moet kiezen uit de vele indrukken. Dit moet ik duidelijk krijgen, zodat ik het kan vertalen / abstraheren naar interacitivteit en beeld.

Enkele overdenkingen;
-Heeft het te maken met je richten op een enkel mooi ding, zodat de rest vanzelf op zijn plaats valt?
-Kun je door je nergens op te richten orde scheppen? Orde door afsluiting.
-Valt er schoonheid en rust te ontdekken in het grote chaotische geheel. Door als het ware door je wimpers te kijken ontdek je een groter geheel in de chaos.

Subthema's:
Verwekking
Groei.
Verval

Enkel beeld
Vele beelden chaos
Vele beelden samenspel.

Verstilling / rust / schoonheid
Chaos / frustratie / verwarring
________________________________________
21-02-2008
Mijn thema heet Gebroken. Ik wil irrationele gevoelens uitbeelden. Geen logisch verhaal met een begin en einde vertellen. Voor mezelf gaat gebroken over de momenten dat je tegen jezelf aanloopt. De frustratie, het onbegrip, de verwarring enz. Het gevoel alsof je hersenen niet werken zoals ze behoren te werken. Maar ook de glasheldere momenten dat alles tot rust komt en lijkt te kloppen.
Dit wil ik níet letterlijk aan de kijker / participant duidelijk maken. Ik wil bepaalde emoties overbrengen, maar geen eenduidige boodschap of verhaal vertellen.

Ik begin met een verzameling kernwoorden die er voor mij toe doen, en me hopelijk helpen overzicht te scheppen.
-Gebroken
-Flarden
-Gefragmenteerd
-Scherven
-Rust zoeken
-Rust uitwissen
-Frustratie
-Verwarring
-Euforie
-Vertwijfeling
-Subjectief
-Meerdere perspectieven
-Desorïentatie
-Het randje van de chaos opzoeken
________________________________________
19-02-2008
Nu ik genoeg beeld heb om even mee vooruit te komen moet ik toch gaan nadenken over een volgende stap. Dit zal het verder uitwerken van mijn thema zijn. Zoals Thomas het stelde; ik moet zo helder zijn dat ik techniek en presentatievormen kan aanwijzen die mijn thema versterken. Precies weten wat erbij hoort., en wat niet. To do list: Duidelijk maken wat ik wil vertellen, en beeld bewerken om dit te visualiseren.

________________________________________
18-02-2008
Afgelopen weekend ben ik erg productief bezig geweest met het genereren van beeld.
Vrijdag heb ik in een verlaten kerk gefilmd. Beelden hiervan zijn te vinden onder het kopje "beeld" (naar beneden scrollen)
Zaterdag en zondag heb ik door zuid Limburg gewandeld. Ik was niet specifiek op zoek naar beeld, maar heb me laten leiden door mijn intuitie. Mergelgrotten, natuur, en shots vanuit een trein waren het resultaat. Zie "beeld".

Met deze beelden heb ik vervolgens 3 korte filmpjes gemaakt. Aan de hand van dit beeld begint het ook duidelijker te worden welke richting ik op wil en welke presentatievorm mijn beeld en thema het beste kan dragen. In het filmpje Drieluik_kerk had ik het beeld opgedeeld in drie verticale stroken die elk een andere richting opkeken. naar de grond, naar voren en naar de lucht. Het samenspel hiertussen voelde als een stap in de goede richting. Er zat een bepaalde verwarring en onrust in. Maar ik had ook de macht om er gevoelige momenten van samenspel in aan te brengen. Het werkte binnen mijn thema Gebroken.

________________________________________
13-02-2008
Samen met Lies en Thomas ben ik vandaag begonnen aan de technische research. Hoewel de vandaag getestte applicatie niet direct aansoot op wat ik met interactiviteit wil doen was het toch erg stimulerend. Heb besloten beeld te blijven produceren en daar telkens techniek naast te plaatsen om te zien wat ik ermee kan doen. Deze methode vind ik wel erg moeilijk, aangezien ik moeite heb met beeld schieten als ik niet weet hoe ik dat beeld vervolgens ga presenteren. Maar het is nog altijd beter dan geen beeld maken en met techniek te stoeien zonder duidelijk doel.

Erg verfrissend om met Lies conceptueel bezig te zijn. We proberen ons niet te laten hinderen door een beoogde eindvorm maar liever met een "alles kan" mentaliteit vrij door te gaan met gevoelsmatig beeld produceren en bedenken.

Ik heb dus een thema (gebroken), ik heb een gevoel over het soort beeld dat ik wil, en ik weet dat ik ruimtelijk mijn beeld wil tonen. Maar buiten dat voelt het alsof ik conceptmatig weinig snelheid meer heb. Maar ik ben overtuigt dat de presentatievorm in de komende weken vanzelf zal ontstaan aan de hand van beeld. Mijn "to do list" bestaat de komende 7 dagen uit beeld genereren en hiermee te experimenteren.

________________________________________
12-02-2008
Vandaag heb ik footage geschoten in een verlaten woonwijk in Ondiep, Utrecht. Mooie locatie. Ik ging erna toe zonder duidelijk beeld van wat ik ging filmen. Ik heb namelijk nog geen vastomlijnde shotlist of verhaal. Ik merkte dat het erg moeilijk is om te bepalen hoe je een beeld schiet als je niet weet wat je wilt schieten. Kadreringen, camerabewegingen enz zijn dan moeilijk te bepalen. Het beeld dient dus nu voornamelijk als voorstudie.

________________________________________
11-01-2008
Ik heb, na overleg met meerdere mensen, besloten om de techniek nog even niet helemaal vast te zetten. Ik kom namelijk stil te liggen nu, terwijl ik eigenlijk bezig zou moeten zijn met het belangrijkste. Beelden maken.

Dat is dus wat ik nu ga doen. De beelden schieten die ik in mijn hoofd heb, en parallel daaran dat materiaal gebruiken om er binnen een technische context interessante dingen mee te doen.

________________________________________
07-02-2008
Broken. alternatieve titels "gebroken", "broken toys"
Er zijn maar weinig mensen die helemaal "in orde" zijn. Als er veel gebroken is in je hoofd word je gek genoemt, maar die scheidslijn is wazig. Weinig mensen functioneren optimaal, maar komen goed genoeg door het leven heen om geen 'gek' genoemt te worden.

Wat betekent nu gebroken zijn, wat werkt niet, wat zijn de angsten, hoe ziet ons hoofd er van binnen uit? En is gebroken wel erg? Is optimaal functioneren niet een soort witte ruis, saai en afgevlakt? Staat gebroken niet nauw verbonden met emoties?

Dit lijkt me een mooi thema. Gebroken is interessant, puur.
Ik wil proberen de verwarring, frustratie, maar ook de heldere, bijna euforische mooie momenten visueel uit te beelden. Een innerlijk gevoelsleven visualiseren.
Mijn presentatievorm van meerdere tv's leent zich hier uitermate goed voor.

________________________________________
07-02-2008
Ik heb besloten om voor een webcam en motion detection te gaan als techniek. In mijn vorige project is deze techniek al ontwikkelt, en hiermee kan ik hopelijk bereiken dat een computer herkent hoever een kijker van een bepaald punt af is, en hoelang hij daar doorbrengt.
Nu ga ik zoeken naar mensen die me met deze techniek kunnen helpen

________________________________________
25-01-2008
Op de projectenmarkt (afstudeer-expo KMT) heb ik inspiratie opgedaan voor mijn presenatievorm. Ik wil met de atentiespanne van de kijker spelen. Ze proberen op te laten gaan in een beeld door ze nieuwsgierig te maken wat er gebeurt als ze langer bij een beeld blijven staan. Als een computer kan herkennen hoelang een kijker voor een individueel beeld blijft staan (van de vele die verspreidt zijn over de ruimte) kan ik hier op inspelen.
Denk aan een beeld wat langzaam verandert hoe langer een kijker erbij blijft staan. Zowel auditief als visueel. Of beelden die chaotischer of gefragmeneerder worden als een kijker zich snel van beeld naar beeld begeeft. Hoe ik dit technisch wil bereiken weet ik niet

________________________________________
20-01-2008
Mijn interesses en expertises zijn cinematografie en fotografie.
Ik wil mijn beeld tonen. Helaas zit beeld altijd aan een presenatievorm vast. En ik wil niet simpelweg mijn werk op een tv tonen of aan de muur hangen. Ik wil mijn beeld te ruimte intrekken.
Het idee was in een ruimte te werken met meerdere tv's, beamers etc die op 1 of andere manier, visueel, thematisch of interactief (technisch) met elkaar verbonden zijn. Als kijker kun je hier dan tussendoor lopen en in opgaan.

Ik heb nog geen thema. Zodra ik een nieuw project begin komen er veel losse beelden en gevoelens in me naar boven. Deze hebben schijnbaar geen verband met elkaar, maar dienen wel als voedingsbodem. Op een gegeven moment, als ik genoeg heb verzameld, begin ik een rode draad te zien. Dan snap ik wat ik precies wil. Wat vanaf moment een wel al vaststaat is een bepaald gevoel wat ik wil overbrengen. Met beelden probeer ik dat dan vervolgens te vangen, en een thematiek te ontdekken die erbij past. Tot die tijd is dit niet in woorden te vatten.
Wel weet ik dat mijn narratief geen vast begin of einde heeft. Hiermee laat ik waarschijnlijk lineariteit mee vallen